به یاد دانشجو و طلبه مجاهد
اسطوره گمنام دفاع مقدس
"شهید علی عباس حسین پور"
متولد = مرداد ۴۵ / خرم آباد
.
غواص خط شکن
اطلاعات و عملیات
لشگر ۵ نصر
.
-دانشجوی رشته الهیات
دانشگاه رضوی مشهد
.
-طلبه حوزه علمیه نواب مشهد
.
-از قهرمانان رشته دومیدانی
نایب قهرمان جوانان کشور
.
شهادت = ۲۳ بهمن ۶۴
فاو / عملیات والفجر ۸
(در هنگام وضو گرفتن
ترکشی به گلویش می خورد
و با ذکر یا زهرا {س}
به مقام والای شهادت می رسد)
.
همانطوری که آرزو داشت
پیکر مطهرش بعد از شهادت
با عنایت حضرت امام رضا {علیه السلام}
به شکل عجیبی به جای خرم آباد به مشهد رفت
و در حرم مطهر تشییع شد و بعد به خرم آباد منتقل شد
.
بخشی از مناجات شهید :
.
« امروز در این غروب
تصمیم خود را گرفته ام
من می روم ....
.
چندی قبل در تشییع جنازه شهیدی
یکبار و فقط یکبار بویی از بهشت
بوی دلنوازی که تا آن زمان در عمرم
استشمام نکرده بودم، حس کردم
.
من می روم با کوله باری از گناه و معصیت
به این امید، طالب شهادت هستم که بعد از شهادت
آقایمان بر سر بالینمان خواهد آمد
و گنهکارانی همچو من را شفاعت خواهد کرد
.
خدایا از تو می خواهم
در لحظه ای که شهادت برایم می رسد
از تمامی دوستی ها و عشق و محبّت ها
جز دوستی و محبّت به خودت
آزادم سازی
.
بارالها، دلم چنان گرفته
که گویی غم دنیا همگی بر من وارد گشته
دلم از این دنیای مادی، از هواهای نفسانی
از وسوسه های شیطانی، از گناهان کبیره و صغیره
از زیر پا گذاشتن حق مظلوم و .... گرفته
.
می خواهم بال بزنم، پرواز کنم
عشق در وجودم موج می زند
معبود و معشوق مرا فرا می خواند
کفنم را بیاورید تا بپوشم
خون من از خون امام حسین {ع}
و علی اصغر {ع} به خون خفته
رنگین تر نیست
.
خدایا احساس می کنم
که اعضای تنم، میله های زندانی هستند
که مرا به اسارت خویش در آورده اند
و تلاش مقرون من برای فرار از این زندان
بی فایده است مگر به لطف و رحمتت
خدایا مرا در صف شهیدان قرار ده
و توفیقی عطا کن تا هر چه زودتر
جانم را نثار درگاهت گردانم
.
بارالها، معبودا
دست از مس وجود شسته ام
از آن بُعد حیوانی انسان
خود را بالا کشیده ام
قدم بر روح الهی خود گذاشته ام
می خواهم در پناه تو در کنار رزمندگان جهاد فی سبیل اللّه
همزمان با جهاد اکبر علیه نفس سرکش و خودخواه طغیان کنم
و بر تمامی پلیدی های دنیا که به ظاهر خوش رنگ و دل پذیرند، چشم پوشم
و زندگی جاوید را بر این زندگی دون و پست ترجیح دهم
ان شاءاللّه »
.
.
سلام و صلوات هدیه به امام و شهدا
و هدیه به روح مطهر و ملکوتی
شهید علی عباس حسین پور
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
.
.
.
با سلام و ارزوی توفیق من افتخار اشنایی اندک وهمدرسی با این شهید را داشتم. اودانشجوی دانشگاه رضوی بود . مادرش از دنیا رفته بود و برادر کوچکش نیز چند سال بعد از او به شهادت رسید . نیمه شبی گرفتار بی خوابی بودم و به مسجد دانشگاه رضوی امدم کسی در تاریکی به خضوع و گریه عجیبی دعا می کرد .اورا از صدایش شناختم و چند بار دیگر نیز در نیمه شب او را دیدم که با چشمانی پر از خواب به مسجد می رفت و دعامی کرد .همان زمان خواسته او را دریافتم .شهید حسین پور بارها به جبهه رفته بود ؛اما پیش از شهادت روزی به من گفت او را نزد دکتر رکنی ( استاد ی که به ما ادبیات می آموخت ) ببرم تا از او طلب بخشش و خداحافظی کند. از این تقاضای او شگفت رده شدم ودانستم که پاسخ دعاهای خود را دریافت کرده است .مطمئن بودم زمان شهادت او فرارسیده و خود نیز از این امر اگاه است وگرنه بارهای پیشین که به جبهه رفته بود ، چنین تقاضایی نداشت . برای شما که او را نمی شناختید می گویم که هر چه دروصیت نامه خود نوشته براستی احساس کرده است .من جز شهید حسین عظیمی کسی دیگر را به احوال وبیتابی او برای شهادت ندیده ام . هرگزچهره زیبا و حال بی مانند او را از یاد نخواهم برد . علی رضا کهنسال